"Alchemist poetry"

The new or improved products that come to market make me, as an artist, constantly have to start testing and experimenting with these materials again. The diversity of product upgrades makes a studio seem like a lab, and I compare myself to the obscure alchemist of the "Dark Ages". My fascination has been lost in wrong combinations and fighting reaction mechanisms. The emergence of hypnotic fractals from this paradoxical chaos fascinates me. Unpredictability is inevitable when trying to capture the fleeting chemistry. I let the aesthetics of capriciousness take its course and add some artificiality here and there.

The emotions in my work balance between a Zen feeling and stress. It is also a kind of pseudo-scientific resistance to the abundance of images in contemporary society that cause our inspiration to disappear and memories to take over. Everything seems to have been done before in the visual language, except for the few remaining combinations of new products or inventions. A synthesis of so many existing images leads to abstraction in our consciousness. We are also at the end of our own identity and are constantly bombarded with other patterns of thought. The pure in our work is only an illusion, we have become a kind of robot for the larger global inspirational think tank. We all incubate the next discoveries and trends together, hoping for a discovery and to contribute to the evolution.

Man cannot do without nature, and nowadays it seems that people are starting to think that nature can no longer do without man. Genes are modified, plants and animals are artificially bred, medicines are stronger and better, attempts at climate control are being made, all these features seem to indicate that we are mastering nature and overcoming its ailments. Until we are reprimanded again by a disaster or plague, the majority quickly forgets that we are part of that nature. The playing of God also comes back in my work by trying to master chemical reactions or, by way of speaking, by searching for the formula to create gold.

Modern technology is the catalyst for all this, in which we place our hope and let our future depend. Today, the self-evident nature of knowledge has the ability to forget that information is still a luxury, not everyone has the knowledge. Dictatorships are more shielded from global communication at the expense of the intelligence of their people. But even in our so-called free democratic capitalist world, there are methods to keep people stupid and manipulate them. We ourselves have all become products that can be monetized. One can choose an alternative way of life, such as sects do, but then becomes a slave to their own decision over the years. It is always better to know more about your enemies than the other way around. Freedom is also a virtual illusion. Our dreams are our true possessions and they are free to control. Nothing in the world is perfect, one can always perform better. Somewhere in the world there is someone who has the solution to the next step or higher. My work is a wink to that hypermodern technology and science by going back to the primitive origin of it and exploring whether we have forgotten anything at the base and whether we are fundamentally wrong.

I associate my work with solitude, meditative feelings that arise from isolation from society. It is like a piece of the puzzle, a contribution to the positive and constructive of the human subconscious. A treat or pick-me-up or atmosphere-bringer through the difficult and tough periods. It is not necessary to see or feel anything in it, everyone is free in their interpretation. This freedom is also found in the combination of my paint experiments, bring together different elements and something new arises. Cosmology on a small scale.

 "Alchemist poetry"

De nieuwe of verbeterde producten die op de markt komen zorgen ervoor dat ik als kunstenaar steeds met deze materialen moet herbeginnen testen en experimenteren. De diversiteit van de upgrade aan producten doet een atelier lijken op een labo en waarin ik mezelf vergelijk met de obscure alchemist uit de 'Dark Ages'. Mijn fascinatie is verdwaald in verkeerde combinaties en in vechtende reactiemechanismen. Het ontstaan van hypnotiserende fractals uit deze paradoxale chaos boeit me. Onvoorspelbaarheid is onvermijdelijk bij het moeizaam kunnen vastleggen van de vluchtige chemie. Ik laat de esthetica van de wispelturigheid zijn gang gaan en voeg hier en daar wat kunstmatigheid aan toe. 

De emoties in mijn werk balanceren tussen een zen-gevoel en stress. Het is ook een soort pseudowetenschappelijk verzet tegen de overvloed aan beelden in de hedendaagse maatschappij die ervoor zorgen dat onze inspiratie verdwijnt en herinneringen de plaats innemen. Alles lijkt al eens voorgedaan in de beeldentaal, uitgenomen de enkele resterende combinaties van nieuwe producten of uitvindingen. Een synthese van zoveel bestaande beelden zorgt voor abstrahering in ons bewustzijn. We zijn ook aan het einde van onze eigen identiteit en worden onophoudelijk bestookt met andere denkpatronen. Het pure in ons werk is enkel nog een illusie, we zijn als het ware een soort robot geworden voor de grotere globale inspiratieve denktank. We broeden allen samen aan de volgende ontdekkingen en stromingen, hopend op een vondst en een steentje bij te dragen in de evolutie. 

De mens kan niet zonder de natuur en tegenwoordig lijkt het dat men begint te denken dat de natuur niet meer zonder de mens kan. Genen worden aangepast, planten en dieren worden kunstmatig gekweekt, medicijnen worden sterker en beter, pogingen tot klimaatbeheersing worden ondernomen, al deze kenmerken lijken erop te wijzen dat we de natuur meester worden en haar kwaaltjes overwinnen. Tot we opnieuw op de vingers worden getikt door een ramp of een plaag, vergeet toch vlug de meerderheid dat wij deel uitmaken van die natuur. Het spelen van god komt ook terug in mijn werk door trachten meester te zijn over chemische reacties of bij wijze van spreken door op zoek te zijn naar de formule om goud te creëren.

De moderne technologie is de katalysator van dit alles waarin we onze hoop leggen en onze toekomst laten af hangen. Vandaag heeft de vanzelfsprekendheid van de kennis de eigenschap te vergeten dat informatie nog altijd een luxe is, niet iedereen heeft de weet ervan. Dictaturen zijn eerder afgeschermd van globale communicatie ten koste van de intelligentie van hun volk. Maar zelfs in onze zo gezegde vrije democratisch kapitalistische wereld zijn er methodes om de mensen dom te houden en te manipuleren. We zijn zelf allen producten geworden waar geld mee te verdienen valt. Men kan kiezen voor een alternatieve manier van leven, zoals bijvoorbeeld sektes doen, doch wordt men dan door de jaren slaaf van zijn eigen beslissing. Het is altijd beter om meer te weten over je vijanden dan omgekeerd. Vrijheid is ook een virtuele illusie. Onze dromen zijn onze ware eigendommen en die zijn door ons vrij te besturen. Niets in de wereld is perfect, men kan altijd beter presteren. Ergens op de wereld is er iemand die de oplossing heeft naar een stapje verder of hoger. Mijn werk is als een knipoog naar die hypermoderne technologie en wetenschap door terug te gaan naar de primitieve oorsprong ervan en te onderzoeken of we niks vergeten zijn aan de basis en of we niet fundamenteel verkeerd zitten.

Ik associeer mijn werk met solitude, meditatieve gevoelens die tot stand komen bij afzondering van de maatschappij. Het is als een stukje van de puzzel, een bijdrage aan het positieve en constructieve van de mens zijn onderbewustzijn. Een zoethoudertje of opkikkertje of sfeerbrenger doorheen de moeilijke en lastige periodes. Het is geen noodzaak om er iets in te zien of voor te voelen, iedereen is er vrij in zijn interpretatie. Deze vrijheid is ook terug te vinden in de combinatie van mijn verfexperimenten, zet verschillende elementen bijeen en er ontstaat iets nieuws. Kosmologie op klein formaat.

As a child, I was fascinated by the beauty of mathematics and later computer science. How we are able to create, modify, and record images and sound. There was a certain mystery behind every device or program. The mysterious labs where shadowy scientists tinkered with the next improvements, put my imaginative inspiration into full gear.

On the other hand, I also had the greatest admiration for those who try to completely avoid technology in order to achieve a pure masterpiece. A human being who, through much practice and study, can almost perform superhumanly, producing virtuoso works with the illusion that it takes no effort.

The combination of man and machine allows us to explore a new domain in image creation as an artist. This interaction is almost indispensable today, almost everyone uses technologies on top of their own skills to ultimately achieve stronger and faster results.

My own search for an intriguing image has made me crawl through all my brain twists. Both as a path to follow along with all sorts of experiments with machines and software. It has come to the point where I can no longer do without those mathematicians who finely program all those specific tasks, I am secretly waiting for their next updates. The virtuosos among the coders make life easier for everyone.

Reeds als kind was ik gefascineerd door de schoonheid van mathematica en later informatica. Hoe we in staat zijn beeld en geluid te creëren, te modificeren en te registreren. Er zat een zeker mysterie achter ieder apparaat of ieder programma. De geheimzinnige labo’s waar duistere wetenschappers sleutelden aan de volgende verbeteringen, zetten mijn fantasierijke inspiratie op volle toeren.

Anderzijds had ik ook de grootste bewondering voor degenen die de technologie volledig trachten te vermijden om zo tot een puur meesterwerk te komen. Een menselijk wezen die door veel oefening en studie bijna bovennatuurlijk kan presteren, virtuoze werken produceren met de illusie dat het geen moeite kost.

De combinatie van mens en machine laat ons toe om een nieuw domein te ontdekken in beeldvorming als kunstenaar. Dit samenspel is de dag van vandaag haast niet meer weg te denken, bijna iedereen gebruikt technologieën bovenop zijn eigen vaardigheden om uiteindelijk tot sterker en vlugger resultaten te komen.

Mijn eigen zoektocht naar een intrigerend beeld heeft me doorheen al mijn hersenkronkels doen kruipen. Zowel als een pad laten volgen langs allerlei experimenten met machines en software. Het is zover gekomen dat ik niet meer zonder die wiskundigen kan die al die specifieke taken fijner om fijner programmeren, ik zit stiekem al te wachten op hun volgende updates. De virtuozen onder de codeurs vergemakkelijken het leven voor iedereen.